شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد            زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

گره ز دل بگشا و از سپهر یاد مکن                    که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد

ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ                   از این فسانه هزاران هزار دارد یاد

قدح به شرط ادب گیر زان که ترکیبش              ز کاسه سر جمشید و بهمن است و قباد

که آگه است که کاووس و کی کجا رفتند           که واقف است که چون رفت تخت جم بر باد

ز حسرت لب شیرین هنوز می‌بینم                   که لاله می‌دمد از خون دیده فرهاد

مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر                  که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد

بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم                    مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد

نمی‌دهند اجازت مرا به سیر سفر                     نسیم باد مصلا و آب رکن آباد
قدح مگیر چو حافظ مگر به ناله چنگ               که بسته‌اند بر ابریشم طرب دل شاد