کنون که بر کف گل جام باده صاف است                  به صد هزار زبان بلبلش در اوصاف است

بخواه دفتر اشعار و راه صحرا گیر                             چه وقت مدرسه و بحث کشف کشاف است

فقیه مدرسه دی مست بود و فتوی داد                    که می حرام ولی به ز مال اوقاف است

به درد و صاف تو را حکم نیست خوش درکش            که هر چه ساقی ما کرد عین الطاف است

ببر ز خلق و چو عنقا قیاس کار بگیر                         که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قاف است

حدیث مدعیان و خیال همکاران                              همان حکایت زردوز و بوریاباف است
خموش حافظ و این نکته‌های چون زر سرخ               نگاه دار که قلاب شهر صراف است