صبا به تهنیت پیر می فروش آمد                    که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای           درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار                     که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش  که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

ز فکر تفرقه بازآی تا شوی مجموع                    به حکم آن که چو شد اهرمن سروش آمد

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد                     چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد

چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس       سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد
ز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ                      مگر ز مستی زهد ریا به هوش آمد